شور شلمچه می زند این دل بیقرار من
عقده گشا نمی شود سینه انتظار من
شلمچه! بیصدا شدی؟! مگر تو خاکِ مُرده ای؟!
به سوی عاشقــان حـق ، چـرا مـرا نَبُرده ای ؟!
به سبزه زار سینه ام زبانه های آتشی
تو خونبها و مرقدِ شقایقهای سرکشی
شلمچه! گریه می کنی زغصّه نهفته ات؟!
ز لاله های عاشق درون خاک خفته ات ؟!
شلمچه! غمگسارما درون خاک خفته است
ز غربتِ نگـاه تـو ، سخــن مــرا نگفته است
شلمچه! آسمان تو پُـر از گل و ستاره شد
دلم ز گیســوان گــل دوباره پـاره پـاره شد
شلمچه ! بوسه می زنم به بازوان غیرتت
به خیمه گاه عزّت و به دیده بان همّتت
به چشم خود چه دیده ای که اینچنین فتاده ای؟!
شهیــدِ بی ســرِ مــرا ، کـجــا تـو جـا نهـاده ای ؟
شلمچه! داغ سینه ات دوباره تازه کرده ام؟!
بدان که خاطرات تـو ، ز جان و دل خریده ام
شلمچه! اینچنین چرا به خاک و خون تپیده ای؟
شکایتی نمی کنـم ، تـا بـه کجـا رسیـده ای؟!
بـه احتـرام خاک خـود شفـاعتی بکـن مــرا
