هميشه مي گفت: ان شاءالله که خيره. .

تکه کلامش بود.

يه روز غروب توي سنگر نشسته بوديم که عقرب نيشش زد.

همگي کمک کرديم تا برسونيمش سنگر امداد

بازم داشت زير لب مي گفت: انشاءالله که خيره.

از سنگر بيرون اومديم و رفتيم سمت امداد.

هنوز چند قدمي از سنگر فاصله نگرفته بوديم که صداي خمپاره اومد

درست خورد وسط سنگرمون و هيچي ازش باقي نماند ...

هاج و واج مونده بوديم،

فهميديم اون عقرب فرستاده ي خدا بود که ما رو از سنگر دور کنه.

اونجا بود که به تکه کلام حبيب رسيدم.

واقعاً هر چي خدا بخواد همون ميشه...

خاطره اي از شهيد حبيب الله کلهر

عملیات فاو بود و بمبارانهای شدید عراقیها. در یكی از این بمبارانها، حاج یدالله كلهر نیز بشدت زخمی شد. او را به بیمارستان گلستان اهواز منتقل كردند. جراحتهای ایشان خیلی شدید بود؛ به طوری كه بناچار تن مجروحش را به تهران انتقال دادند. در بیمارستان، وقتی پرستاران حاج یدالله را دیدند كه از لبهایش نیز خون جاری است، پرسیدند آیا به لبهایش هم تركش خورده است؟

آنان نمیدانستند كه شهید كلهر از شدت دردهایش، دندان به لب میگرفت تا مبادا حتی یك بار ناله‌ای سر دهد؛ او فریاد خود را فرو میخورد و این چنین درد را پاسخ میگفت.

شهید یدالله کلهر

کتاب آشنا با موج، ص51